Over ons
Het 4 en 5 mei comité Houten heeft als doel het (gedeeltelijk) organiseren van de jaarlijkse Houtense activiteiten op 4 en 5 mei (Nationale dodenherdenking en Bevrijdingsdag), de Nationale Herdenking van het officiële einde van de Tweede Wereldoorlog op 15 augustus, en de Nationale Holocaust Herdenking op de laatste zondag van januari.
Visie
Als Houtens comité volgen we de visie van het Nationaal Comité 4 en 5 mei, met als kerntaak: het geven van richting aan de zingeving van herdenken, vieren en het levend houden van de herinnering aan de Tweede Wereldoorlog.
We maken nadrukkelijk ook de vertaalslag naar het nu. We willen jong en oud aan het denken zetten over hoe wij als mensen samen willen leven, wat het betekent om gediscrimineerd te worden of ongelijk te worden behandeld. En hoe kostbaar het is om in vrijheid te leven. Vrijheid is nooit vanzelfsprekend. We moeten ons hier samen blijvend voor blijven inzetten.
We willen in dit alles voorrang geven aan de jeugd. Het belang van herdenken en vieren generatie op generatie blijven doorgeven. In onze activiteiten is dan ook een belangrijke rol weggelegd voor jongeren. Leden van de scouting vormen elk jaar een erewacht tijdens de herdenking op het Plein en halen het Bevrijdingsvuur op uit Wageningen. Daarnaast vinden er verschillende schoolprojecten plaats rondom 4 mei, waaronder het ‘piramideproject’ gericht op de groepen 8 van Houtense basisscholen. De Stichting Vrede & Vrijheid organiseert dit jaar een gedichtenwedstrijd voor groepen 7 van Houtense basisscholen. De winnende gedichten worden door de scholieren voorgelezen tijdens de herdenking op 4 mei.
Jaarthema
Ieder jaar kiest het Nationaal Comité een thema dat inspireert om herdenken en vieren aan elkaar te verbinden en om de historische gebeurtenissen in verband te brengen met actualiteit wereldwijd. Met het jaarthema Leven met oorlog vraagt het comité aandacht voor de impact van oorlog op individuen, families en de samenleving. Het comité richt zicht met name op het thema van intergenerationele overdracht: hoe ontwikkelen herinneringen zich van de eerste naar volgende generaties? En wat heeft dit voor betekenis voor opvattingen over vrijheid in onvrijheid?
De afstand tot de Tweede Wereldoorlog wordt ieder jaar groter, maar bijna iedere Nederlander heeft via overlevering van generatie op generatie te maken met de Tweede Wereldoorlog of andere oorlogen sindsdien.
Voor de eerste generatie is het doorgeven van oorlogservaringen vaak een belangrijke vorm van verwerking en een manier om hun kinderen en kleinkinderen te waarschuwen voor het gevaar van oorlog. Volgende generaties geven een eigen duiding aan het oorlogsverleden op basis van de verhalen die zij via de eerste generatie hebben doorgekregen en gedrag dat voortkomt uit de ervaringen van hun (groot)ouders.
Zo zijn de effecten van oorlog nog steeds merkbaar in het leven van veel mensen, zowel voor de direct betrokkenen als voor hun partners, kinderen, kleinkinderen en andere familieleden. Jongere generaties dragen ook de ervaring van recentere oorlogen met zich mee – dichtbij of ver weg. Sommige kinderen en kleinkinderen van getroffenen worstelen met vragen over de eigen identiteit.
Oorlog, historisch en actueel, heeft grote impact op de samenleving. Hoe geven mensen betekenis aan ons gezamenlijke verleden? Hoe gaan we om met actuele dreigingen van oorlog? En hoe verhouden het verleden en het heden zich tot elkaar?
Meer inspiratie? https://www.4en5mei.nl/inspiratie
